website: www.janvandelden.org
In Memoriam
Jan van Delden (27 maart 1951 – 14 november 2024)
Met verdriet en respect nemen we afscheid van Jan van Delden, een man wiens leven gewijd was aan zelfrealisatie, voorheen als rechterhand van Wolter Keers, maar de laatste 25 jaar vooral ook als steun en toeverlaat voor de vele zoekers naar waarheid die op zijn pad kwamen. Zijn leven stond in het teken van het delen van wijsheid, zowel vanuit de Advaita-traditie als de diepgaande lessen van A Course in Miracles (De Cursus in Wonderen), waarin hij een bron van inspiratie en begeleiding was voor zeer velen.
Maar ook leerde hij ons op geheel eigen wijze zien dat de Odyssee gelezen kan worden als een reisboek, vol spirituele symbolen, om mee terug te keren naar huis, d.w.z. onze ware aard. Jan leerde ons dat het innerlijke zoeken geen bestemming heeft, maar een ontwaken is naar het diepe besef van wie we werkelijk zijn.
Zijn woorden, als woordblinde vaak doordrenkt van beeldtaal in alle eenvoud en helderheid, brachten verlichting en diepe inzichten. Jan begreep als geen ander dat de zoektocht naar zelfrealisatie niet gaat om complexiteit, maar om het loslaten van alles wat niet werkelijk is. Met zijn serene aanwezigheid, altijd omlijst door zijn 108 Jantjes, nodigde hij ons uit om de stilte in onszelf te vinden, voorbij de illusies van de wereld.
Jan was een vriend zonder voorwaarden. Zijn onvoorwaardelijke steun, compassie en aanwezigheid waren een zeldzaam geschenk. Hij was altijd daar voor anderen, zonder verwachtingen, met geduld en liefde. Zijn vriendschap was een veilige haven, en zijn manier van zijn bracht een diep vertrouwen en rust in iedereen die hem kende.
Zijn levenswerk, dat ook voortleeft in Stichting ErZijn, biedt een pad naar zelfrealisatie. De boeken die hij schreef, de bijeenkomsten die hij leidde, en de vele persoonlijke contacten die hij had met mensen, zowel mondeling als in duizenden e-mails, zullen hun essentiële boodschap niet verliezen als een licht in de wereld, een gids voor wie op zoek is naar hun ware aard.
Jan was niet alleen een leraar, maar ook een vriend, een man van diepe compassie en humor. Hij stond altijd klaar om anderen met geduld en liefde te ondersteunen op hun eigen pad van ontdekking. Zijn bescheidenheid en oprechtheid raakten de harten van velen, en zijn invloed zal verder leven in de mensen die hij heeft aangeraakt.
Zijn fysieke aanwezigheid is nu verdwenen, maar de stilte die hij ons heeft geleerd te omarmen blijft achter. Het is in dit suizen, zoals Jan dat noemde, dat we de diepste eer kunnen betuigen aan zijn leven en zijn nalatenschap.
In de laatste jaren van zijn leven werd Jan gesteund door zijn geliefde vrouw Gertrude, wiens onvoorwaardelijke liefde en toewijding hem de kracht gaven om zijn pad van wijsheid en vrede voort te zetten. Haar liefde gaf hem de kracht om in diepe harmonie en verbondenheid zijn werk te blijven doen. Het was Jan’s wens, maar niet zijn opdracht, dat Gertrude zijn werk zou voortzetten, en dat zij zijn visie en liefde voor het pad van zelfontdekking zou blijven delen met de wereld. Haar wens is nu om verder te gaan in het leven zonder Jan, gedragen door de liefde die zij samen deelden en de herinneringen die voor altijd in haar hart zullen blijven.
Jan, we danken je voor alles wat je ons hebt gegeven, voor je wijsheid, je liefde en je geduld. Je bent thuis, zoals je dat eigenlijk altijd al was; terug van nooit weggeweest.
In liefdevolle en dankbare herinnering,
Stichting ErZijn
Interview door Patrick Kicken
